De problemen die Ragna Heidweiler heeft zijn bijna teveel om op te noemen. Haar man doet niet mee in de huishouding, de kinderen zijn lastig, haar baan kost teveel tijd. Gelukkig komt Ragna met behulp van haar ghostwriter een heel eind.

Naast haar strubbelingen wordt ook de vrouwenemancipatie beschreven, die meer inzicht moet bieden in haar huidige situatie. In haar analyse laat ze veel terug voeren op de 'mental load', die het runnen (nee niet alleen de uitvoerende taken!) van het huishouden kost. Die ontstaat in haar geval deels omdat haar partner de noodzaak van bepaalde handelingen niet helemaal inziet, deels omdat de maatschappij bepaalde taken automatisch in de richting van haar lijkt te schuiven, en deels omdat weer die partner van Ragna ook wel graag bereid lijkt bepaalde organisatorische taken aan haar over te laten.

Gelukkig is er ook verlossing, de partner ziet zijn dwalen in en af en toe duikt hij op in de tekst voor een stukje boetedoening. Ja je bent een lul als je de dag na de bevalling van je partner aan het werk gaat, ja je bent een lul als je een werknemer geen twee weken vrij geeft na de geboorte van een kind. Maar Ragna blijkt ook niet al te makkelijk. Ja je moeder kan heus wel oppassen zonder een gids van jouw hand, ja je neemt teveel hooi op je vork en wie nou degene is die wil verhuizen met pasgeboren kinderen wordt ook niet helemaal duidelijk. De vrouwen uit de emancipatiebeweging die ze aan het woord laat lijken het leven in ieder geval een stuk daadkrachtiger en pragmatischer te lijf te gaan en gegeven een voorlopig eind goed, al goed blijft alleen de vraag: moesten wij hier nou per se deelgenoot van worden?